Slàn go fóill Eire / Goodbye Ireland

Ja, ik heb inderdaad wat Iers opgepikt in de tijd dat ik hier ben! Het is een -in mijn ogen- ingewikkeld taaltje met hoofdletters midden in een woord en een uitspraak die me een beetje laat denken aan Russisch / Pools.. of nou ja, in ieder geval iets onbegrijpbaars.
Maar je raakt eraan gewend na een tijdje. Hoewel.. toen ze de digitale borden bij de bushaltes (waarop staat aangegeven over hoeveel minuten de volgende bus komt) tweetalig hadden gemaakt, dacht ik dat er iets mis was met die dingen.. Het zag er zo vreemd uit toen ik het voor de eerste keer zag..
Zo heeft het ook even geduurd voordat ik erachter kwam dat Dún Loaghaire wordt uitgesproken als Dun Lierie. Dit idyllische plaatsje wilde ik een paar maanden geleden bezoeken, maar toen werd ik gehinderd door de overstromingen..Dit weekend was het eindelijk zo ver: gewapend met fotocamera ging ik met de Dart-trein naar Dún Loaghaire. Het was een zonnige dag, maar natuurlijk begon het net te regenen toen ik naar buiten liep. Gelukkig hield die bui niet lang aan en bleef het de rest van de dag droog en zonnig. Eenmaal aangekomen op mijn plaats van bestemming, bleek er een soort kermis / snuffelmarkt aan de gang te zijn in People's Park. Er stonden een aantal springkussens (hier beter bekend als "Bouncy Castle's", een veel leukere benaming vind ik zelf!) en het aantal kinderen was werkelijk waar overweldigend. Maar goed ik liep langs wat kraampjes waar ze chocolade (de naam alleen al was leuk: "Chocolate Fairy"), muffins en zelfs oesters-to-go verkochten. Daarna ben ik van de East Pier naar de West Pier gelopen, niet alleen langs de kust, maar ook langs de kleine straatjes van Dún Loaghaire. Het is dichtbij Dublin, maar het leek wel een of ander vakantieoord, heel anders dan de stad.
Dat wil overigens niet zeggen dat er geen voorzieningen zijn, er zijn namelijk meer voorzieningen dan in Eys, Gulpen en Simpelveld samen, compleet met winkelcentrums, talloze pubs en cafés en een bioscoop. Tja, je raakt er ook wel een beetje aan gewend, aan het stadse leven na een paar maanden. Zo zit ik nu vanuit de Starbucks in Grafton Street m'n blog bij te werken. Ik ga dat zeker missen als ik weer thuis ben, ik heb mezelf sowieso altijd meer een stadsmens gevonden dan een dorpsmens. Ik hou vooral van het feit dat de supermarkten zulke lange openingstijden hebben. Zelfs de buurt-Spar in Artane, waar ik woon, is open tot 12 uur 's nachts ofzo. Zo hoefde ik nooit bang te zijn dat alle winkels dicht waren na het werk, als ik nog wat boodschappen moest doen. Nou ja, zoals de Duitsers zouden zeggen: "Alles hat ein Ende, nur ein Wurst hat Zwei". Ik heb veel geleerd en ik ben blij dat ik naar Ierland ben gegaan. Het heeft een hele nieuwe wereld voor mij geopend. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, was nog nooit in Ierland geweest en wist niet eens hoe een Iers accent klonk. En Youtube is ook niet echt een betrouwbare bron wat dat betreft; Jonathan Rhys Meyers (acteur, speelde in dramaserie The Tudors en is van Ierland) klinkt ook elke keer anders (Brits, Amerikaans, you name it!). Van Graham Norton (die van de gelijknamige talkshow) zou je niet eens meer zeggen dat-ie Iers is; hij heeft nu zo'n camp-Brits accent.
Gelukkig weet ik nu wel beter en kan ik zelfs horen of een Dubliner van de Northside of Southside is haha :P
Northsiders zitten namelijk altijd bij mij in de bus ;)
Maar goed, dat is ook deel van de cultuur haha!
Bedankt allemaal voor het lezen van mijn blog en hopelijk tot een volgende keer!!!